„Każdy mężczyzna nosi w sobie swą Ewę” – mówi przysłowie. Anima i Animus są obrazami płci przeciwnej, które w sobie mamy. Te obrazy mają zabarwienie zarówno jednostkowe, jak i ogólne. A więc mężczyzna nosi w sobie wizerunek kobiety i ten wizerunek ma taką specyfikę, jaką stworzyły jego indywidualne i ogólnoludzkie doświadczenia kobiecości. Oczywiście to samo odnosi się do kobiet – każda kobieta ma w sobie swojego Adama. Animus i Anima są treściami nieświadomymi, co ma min. takie konsekwencje, że podlegają projekcjom. Dopóki Anima mężczyzny nie jest zintegrowana, będzie ona przeżywana przez niego w świecie zewnętrznym, albo poprzez symbole – np. w snach, fantazjach, itp., albo poprzez osoby – kobiety, która dobrze dobrze odzwierciedlają charakterystykę Animy. To samo, tylko w drugą stronę, dzieje sie z Animusem u kobiet. Spotkanie z Animą i Animusem to w/g Junga drugi etap procesu indywidacji( pierwszy to praca z cieniem).