świadomość


Brak świadomości siebie jest jedną z zasadniczych przyczyn osobistego nieładu, zagubienia wewnętrznego, konfliktów wewnętrznych oraz krzywd wyrządzanym bliźnim.

 Ignacy Loyola

Jak podaje Wikipedia, świadomość to podstawowy i fundamentalny stan psychiczny, w którym jednostka zdaje sobie sprawę ze zjawisk wewnętrznych (np. własne procesy myślowe) oraz zjawisk zachodzących w środowisku zewnętrznym (np. zjawiska atmosferyczne) i jest w stanie na nie reagować (somatycznie lub autonomicznie).

Przez pojęcie „świadomość” można rozumieć wiele stanów – od zdawania sobie sprawy z istnienia otoczenia, istnienia samego siebie, poprzez świadomość istnienia swojego życia psychicznego,  aż po świadomość świadomą samej siebie.

Arnold Mindell, twórca psychologii zorientowanej na proces rozróżnia dwa rodzaje świadomości – zwykłą oraz przejrzystą. Świadomość zwykła to „zdolność do obserwacji części uzgodnionej rzeczywistości oraz elementów snów oraz rozumienie tych wszystkich części jako aspektów obserwatora” (Mindell, 2004). Natomiast przejrzysta świadomość pojawia się wtedy, gdy osoba staje się świadoma sfery poczuć. 

Wartość procesu terapeutycznego polega m.in. na tym, że poszerza on świadomość. Osoba prowadząca terapię przez jakiś czas jest zewnętrzną świadomością procesów osoby w terapii, z czasem odbywa się proces klarowania się wewnętrznej świadomości, czegoś, co w psychologii procesu nosi nazwę metakomunikatora. I tak osoba, która do tej pory cierpiała wskutek różnego rodzaju zjawisk psychicznych i nieświadomej realizacji dynamik wewnętrznych, mających przełożenie na realne problemy, zaczyna być coraz bardziej świadoma, co się z nią dzieje, coraz bardziej może podejmować skuteczne, wymierne działania, by odnajdywać się życiu w sposób satysfakcjonujący. A więc rosnąca w miarę pracy świadomość, jest niezmiernie ważna dla rozwoju osobistego, jak również przywraca sprawczość, umożliwia aktywny i adekwatny stosunek do wyzwań rzeczywistości.  

+48 602 788 785
jjozefowicz@psychologwarszawa.eu