Teoria holografu oznacza, że w cząstce czy w wycinku zawiera się wzorzec całości. To odkrycie wywodzi się  fotografii holograficznej, gdzie zaobserwowano, że gdy obraz zarejestrowany przez promień lasera zostanie rozłożony na składowe, to każda z nich ma w sobie obraz całościowy. Odkrycie potwierdziło się w innych obszarach nauki, np. Karl Pribam dowiódł, że informacje w mózgu są kodowane na tej samej zasadzie, tzn. poszczególne części zawierają całą informację. Teoria holografu ma przełożenie na podejście procesowe, które można opisać przytaczając słowa Rumiego – nie jesteś kroplą w oceanie, jesteś całym oceanem w kropli. Pełnia zawiera się w każdej jednostce. Tego typu myślenie ma również przełożenie praktyczne w psychoterapii – kiedy osoba opowiada o czymś ze swojego życia, czy w danym momencie zachowuje się w jakiś specyficzny sposób, można myśleć, że terapeuta towarzyszy i ma do czynienia z cząstkowym obrazem osoby i jej życia zawartym w historii lub aktywności, ale również, że w tej cząstce jest zawarty ogólny wzorzec jej procesów.