---

Moreno był uczniem Perlsa. Interesował się pracą ze zwykłymi, tzw. szarymi ludźmi. Miał nastawienie prospołeczne, wniósł wiele nowych idei zarówno w dziedzinie psychologii jak i socjologii. Z wykształcenia był lekarzem, przez wiele lat prowadził prywatną klinikę.

Celem psychodramy jest, aby każda osoba biorąca w niej udział odkryła, że pełni rolę reżysera w swym własnym życiu. Każdy może podchodzić do życia w sposób spontaniczny, samosterowny, nowy i kreatywny. Moreno postrzegał życie jako proces samo-naprawiający się. Jeśli możliwa jest spontaniczność, to na każdą sytuację można reagować w nowy sposób i rozwiązywać stare problemy przy pomocy nowych reakcji.

Techniki psychodramy różnią się znacznie od innych form terapii, które istniały w czasach działalności Moreno. Psychodramę odgrywa się w grupie. Każdy klient ma okazję odgrywać swe wewnętrzne dramy. Uczestnicy grupy biorą udział w dramie a klient ma okazję obserwować ją „z zewnątrz” i zobaczyć wszystkie aspekty rozgrywanej sceny i zachowania bohaterów.

W psychodramie główny nacisk kładzie się na teraźniejszość. Jest odgrywana tak, jak gdyby rozgrywała się w tym momencie, niezależnie od tego, kiedy przedstawiane zdarzenie faktycznie miało miejsce. Moreno opracował wiele specyficznych technik stosowanych w psychodramie. Należą do nich:

 – odwrócenie ról (zamiana ról)

 – odzwierciedlanie (ukazuje zachowanie, daje protagoniście dystans)

 – dublowanie (wspieranie klienta i uświadamianie mu jego zachowań)

 – „na stronie” (wypowiadanie rzeczy niestosownych czy sekretnych)

 – wzmacnianie (mówienie głośno za nieśmiałą osobę)

 – solilokwium (monolog, wolne skojarzenia).

Klienta w psychodramie nazywa się protagonistą. Stoi on/ona poza „sceną” i obserwuje, interweniuje i modyfikuje sytuację. Terapia jest zorientowana na grupę. Inni uczestnicy mogą wprowadzać zmiany, jeśli klient nie jest w stanie tego zrobić. Nacisk kładzie się na dzielenie się uczuciami, a nie na analizę. Moreno uważał, że ważne jest, aby po odegraniu swej roli w dramie ludzie wyrazili swe uczucia na forum zamiast intelektualnych rozważań na temat tego doświadczenia.

Klienci

Jest to bardzo dobra technika dla rodzin, dla osób, które czują się ofiarami, dla osób pragnących wprowadzać zmiany w swym życiu za pomocą heroicznych aktów woli, dla wzrokowców i dla ekstrawertyków. Z powodzeniem pomaga wprowadzać nowe wzorce do relacji klienta. W odniesieniu do psychoz jest znacznie skuteczniejsza niż wiele innych rodzajów terapii. Psychodrama wzmacnia metakomunikatora i wprowadza środowisko do sytuacji terapeutycznej.

Wady

Może nie być odpowiednia dla osób, które nie potrafią zafunkcjonować w określonej strukturze lub które są w bardzo spokojnym, introwertywnym procesie. Nie nadaje się też do korygowania intrapsychicznych objawów fizycznych. W psychodramach odgrywa się sytuacje społeczne.

Wytłumaczenie pochodzi ze skryptu Leslie Haizer dla studentów psychologii procesu.