Kiedy mówimy o rodzeństwie, automatycznie mamy przed oczami dwa obrazy – brat czy siostra jako tacy i relacja między nimi. To duża różnica w stosunku do jedynaka czy jedynaczki, którzy jawią się bardziej odrębnie i których jednostkowa rzeczywistość jest zazwyczaj bardziej przejrzysta.

Fakt posiadania rodzeństwa ma plusy i minusy. Kiedy rozmawia się z dziećmi do plusów zaliczają np. obecność. Zawsze jest ktoś bliski i ważny, kto jest kimś więcej niż znajomym, przyjacielem, kolegą czy koleżanką, jednak nie jest rodzicem. Jak ważna to więź pokazują przykłady braterstwa, zawierane pomiędzy obcymi ludźmi, którzy czują, że to co ich łączy jest tak głębokie, jak zdarza się tylko przy więzach krwi. „Byliśmy jak bracia”, ” ona jest dla mnie jak siostra”, „umiałyśmy rozmawiać ze sobą bez tajemnic, jak siostry” – takie wypowiedzi pokazują wyjątkowość relacji pomiędzy rodzeństwem. 

Minusem jest … obecność. Dokładnie to samo, co jest atutem, w pewnych sytuacjach czy w pewnym czasie, może przeszkadzać. Stale jest ktoś inny, kto również potrzebuje uwagi i miłości rodziców, ma swoje potrzeby i uczucia i oczekuje, że będą one brane pod uwagę i szanowane. Ma własne pomysły na zabawę, wypełnianie obowiązków, generalnie na życie, które wcale nie muszą być w smak rodzeństwu. To prowadzić do eskalacji konfliktów, które – nierozwiązane – mogą prowadzić do zaburzeń. Przykładowe zagadnienia, dosyć często występujące wśród rodzeństwa, to: wzajemna przedłużająca się konfliktowość, a nawet agresja, nadmierna rywalizacja, zazdrość, przemoc emocjonalna i/lub fizyczna, zbytnia skłonność do zawiązywania sojuszy i koalicji w przypadku liczniejszego rodzeństwa, problemy ze snem i/lub jedzeniem, trudne, o niejasnym podłożu zachowania i reakcje emocjonalne, jak skłonność do izolacji, apatia, przygnębienie, przeżywanie lęku, niepokoju, poczucie zagubienia, niepewności, itp. 

Bywa, że negatywne zjawiska między rodzeństwem są pochodną tego, co dzieje się w domu. Zaburzenia harmonii powodować mogą jawne lub ukryte przewlekłe konflikty między rodzicami, ich nadmierne poświęcenie się pracy, sytuacja rozwodu, uzależnienie, brak stabilności emocjonalnej, używanie dysfunkcyjnych wzorców relacyjnych, itp. W takich sytuacjach niezbędna jest praca u źródła, z przyczynami zaburzenia, czyli z dorosłymi.

Sesje trwają ok. 40 minut. Początkowe spotkania są trochę dłuższe, trwają 55 minut i zawierają konsultacje z rodzicami lub opiekunami. Sesje odbywają się raz lub kilka razy w tygodniu, w zależności od potrzeb dzieci. Może być potrzebna indywidualna praca z każdym z rodzeństwa oddzielnie, jak również z pozostałymi członkami rodziny, przede wszystkim z rodzicami.

Trudno określić czas trwania terapii, ten aspekt ma zawsze wymiar indywidualny. 

Sesje godzinne, zawierające konsultację z dorosłymi kosztują 140 zł za spotkanie. Sesje z samym dzieckiem, 40-to minutowe, kosztują 100 zł.

Spotkania odbywają się w ośrodku Akademii Psychologii Zorientowanej na Proces w Warszawie przy ul. Madalińskiego 89 lok.1. 

Kontakt:

Jarosław Józefowicz

tel.: 0602 788 785

mail:jjozefowicz@psychologwarszawa.eu

skype: jaroslaw jozefowicz