„Twierdząc, że dzieci są kompetentne chcę powiedzieć, że mogą one nauczyć nas tego, co powinniśmy wiedzieć. Dzieci dają nam informację zwrotną, która umożliwia odzyskanie straconych umiejętności i pomaga pozbyć się nieskutecznych, nieczułych i destrukcyjnych wzorców zachowania”. To słowa autora zamieszczone we wstępie. I tak rzeczywiście jest jak Jull pisze – książka otwiera oczy na mądrość dzieci,  jak również, co trudniejsze do przyjęcia, na niekompetencje dorosłych,  nierzadko skrytą pod wymuszonym autorytetem.

Ale, jeszcze raz przytaczając autora, książka powstała nie po to, „aby krytykować, ale aby wypracować konkretne wskazówki do działania”. Dlatego oprócz ważnych przemyśleń, refleksji, otrzymujemy od razu propozycję w jaki sposób wprowadzać je w życie i w relacje z dziećmi. Zachęcam do lektury, to bardzo dobra książka.

A jeżeli komuś przypadnie do gustu sposób myślenia Jespera Julla, to dobra wiadomość jest taka, ze ukazało się na naszym rynku dużo książek jego autorstwa poświęconych szeroko rozumianej tematyce rodzinnej: „Twoja kompetentna rodzina”, „Życie w rodzinie”, „Nastolatki. Tam, gdzie kończy się wychowanie”, „Nie z miłości. Mądrzy rodzice, silne dzieci”, „Przestrzeń dla rodziny” czy jedna z ostatnich – „Być mężem i ojcem”.

Na koniec cytat, chociaż z książki o dzieciach, to dotyczący bardziej rodziców. Dobrze oddaje ducha, którym przeniknięte jest myślenie Jespera Julla o pracy z ludźmi nad ich problemami: ” Prawdę jest, że rodzice często traktują swoje własne dzieci krytycznie, ale dzieje się tak dlatego, że sami znosili ból, który teraz zadają, i to przez dłuższy czas niż ich dzieci. Musimy umieć dostrzec ich kompetencje dokładnie tak, jak oni muszą dostrzec kompetencje swoich dzieci. Musimy traktować ich tak, jak chcemy, by traktowali swoje dzieci”.