Celem terapii bioenergetycznej jest powrót do pierwotnej natury, do stanu wolnego, ruchliwego, pełnego wdzięku to znaczy wolnego od zablokowanej energii. Lowen rozwinął koncepcję tzw. bioenergii, będącej podstawową naturalną energią. Uważał, że życie w społeczeństwie i nakładanych przez kulturę ograniczeniach blokuje i hamuje przepływ owej energii. Pragnął doprowadzić do kontaktu z tą energią i do zintegrowania jej w celu osiągnięcia wysokoenergetycznego stanu. Celem, do jakiego dążył było sprawienie, by klient cieszył się swym ciałem i doznaniami z niego płynącymi, a więc oddychaniem, ruchem, seksem, czuciem i własną ekspresją. Pracował na sposób bardziej psychoanalityczny niż Reich w celu osiągnięcia integracji przełomowych doświadczeń cielesnych.

Technikami stosowanymi w terapii są zestawy ćwiczeń, które klient może wykonywać samodzielnie. Podczas sesji terapeutycznych pracował ruchem, oddechem i dotykiem – naciskając na różne części ciała klienta. Celem ćwiczeń bioenergetycznych jest uwolnienie emocji. Klient może wtedy skontaktować się z tymi emocjami i przeanalizować doświadczenia z dzieciństwa. Terapia Lowena doprowadziła do ponownego połączenia terapii uprawianych zgodnie ze szkołą Freuda i Reicha.

Klienci

Terapia bioenergetyczna jest odpowiednia dla osób zdyscyplinowanych, dla tych, które rzeczywiście są w stanie samodzielnie wykonywać ćwiczenia. Jest też odpowiednia dla osób depresyjnych, które pragną przeżyć przełom i skontaktować się ze swymi bardziej energetycznymi stronami. Jest odpowiednia dla osób które mają procesy ruchowe i które chcą doświadczać emocji.

Wadami tego rodzaju psychoterapii mogą być: niezbyt duża przydatność dla osób, odznaczających się cielesną nieśmiałością. 

Wytłumacznie pochodzi ze skryptu Leslie Haizer dla studentów psychologii procesu.